WIEK SZKOLNY
Dziecko we wcześniejszym okresie szkolnym cechuje duża dynamika rozwoju fizycznego i psychicznego. Przyrost wzrostu wynosi przeciętnie ok. 5 cm rocznie, przyrost wagi średnio 2—2,5 kg. W związku z intensywnym rozwojem mięśni, kości i stawów, młody ustrój: narażony jest na wady i zaburzenia statyki, jak np. skrzywienia kręgosłupa, nieprawidłową postawę, płaskie stopy i inne. Dlatego też ; w tym okresie należy bacznie obserwować rozwój fizyczny dziecka. Osiągnięcie dojrzałości szkolnej pociąga za sobą pierwsze konkretne obowiązki. Zabawa, która do tej pory wyłącznie absorbowała umysł dziecka, przestaje odgrywać dotychczasową główną rolę. Jej miejsce zaczyna zajmować nauka szkolna, w związku z czym wyobraźnia i procesy myślowe stają się coraz bardziej kontrolowane. Nauka – rozwija zdolność spostrzegania dziecka, przede wszystkim w zakresie I wrażeń wzrokowych i słuchowych. Spostrzeżenia nabierają z kolejnych cech świadomej i celowej obserwacji. Zakres pojęć dziecka wyraźnie wzrasta, następuje ich systematyzowanie i wiązanie w związki przyczynowe. Myślenie staje się coraz bardziej logiczne. Dziecko opanowuje umiejętność wyrażania swoich myśli w formie słowa mówionego i pisanego. Prawie u 10% dzieci uczęszczających do szkoły stwierdza się dysleksję, czyli trudności w pisaniu i czytaniu. Dysleksja może być przyczyną niepowodzeń szkolnych, często uniemożliwiających osiągnięcie wyników zgodnych z poziomem intelektualnym i rzeczywistymi wiadomościami dziecka. W okresie szkolnym następuje wdrażanie dziecka do pełniejszego udziału w życiu gromadnym. Współżycie z otoczeniem zmusza do zastosowania się do rygorów społecznej dyscypliny, koleżeńskości i współdziałania grupowego zarówno w szkole jak i poza szkołą.
