Sprzyjający klimat uczuciowy
Polegający na możliwości zrealizowania dążeń i potrzeb dziecka w miarę jego wzrastania, otoczenie go racjonalną opieką (bezpieczeństwo), kształtowanie umysłowe, uczuciowe i społeczne (gry i zabawy zbiorowe) oraz zabezpieczenie prawidłowego odżywiania się i wypoczynku (snu) są w tym okresie najważniejsze. Wiek ten cechuje podobnie jak i poprzedni szybki rozwój ruchowy oraz opanowanie umiejętności biegania, skakania, wspinania się itp. Dziecko w tym czasie charakteryzuje „głód ruchu”, nadmierna, trudna do opanowania ruchliwość. Dzięki niej dziecko ćwiczy mięśnie i układ nerwowy oraz przygotowuje układy oddechowy i krążenia do wzmożonej pracy. Ponieważ układy te nie są jeszcze w tym okresie całkowicie wykształcone, dziecko bywa zmęczone intensywnym, nawet krótkim wysiłkiem fizycznym. Dzięki ruchowi zwiększa się jego kontakt z otoczeniem, a w ślad za tym różnorodność doświadczeń. Umysł dziecka zaczyna stopniowo analizować doznania; wyobraźnia pomaga uzmysłowić sobie następstwa pewnych czynności lub sytuacji. Są to początki myślenia przyczynowego, stąd często pytania: dlaczego i po co? W tym okresie wyraźnie też rozwija się wyobraźnia ze skłonnością do fantazjowania, co niekiedy jest traktowane błędnie przez otoczenie jako celowe kłamstwo. W tym czasie konieczny jest pełen życzliwej obserwacji stosunek osób starszych do dziecka oraz wyjaśnianie podstawowych różnic między rzeczywistością a fantazją. Dziecko uzyskuje coraz więcej doświadczeń osobistych w zetknięciu się z konkretnymi faktami i zjawiskami, nabiera zdolności samodzielnego myślenia i budowania właściwych pojęć, np. dobra i zła.