Miłorząb dwuklapowy

0
301

Miłorząb dwuklapowy

Drzewo miłorzębu jest liczącym 150 milionów lat dinozaurem w świe­cie roślin i należy do najstarszych żyjących gatunków na ziemi. Drze­wa te prawie wyginęły w epoce lodowcowej, jednak dzikie stanowiska drzew przetrwały na obszarach Chin. Masowy wyrąb lasów niemal doprowadził do ich wytrzebienia, ale zgodnie z legendą zostały ocalone przez chińskich mnichów, którzy uważali je za święte. W tych starożytnych gatunkach drzew istnieją osobniki żeńskie i męskie. Osobniki żeńskie rodzą owoce zwane „orzechami miłorzębu” (mimo iż nie są orzechami). Gnijące orzechy wydzielają odrażający odór, więc osobniki rodzaju żeńskiego są rzadko uprawiane w tym kraju. Osob­niki męskie sadzi się często przy ulicach miast, gdyż są odporne na szkodniki i zanieczyszczenie środowiska. Liście łatwo rozpoznać, gdyż mają dwa płatki, co dało początek nazwie „dwuklapowy”.

Wyciąg z liści zawiera glikozydy flawonoidowe miłorzębu i laktony terpenowe, które uważa się za składniki aktywne miłorzębu. Istnieją dowody na to, że miłorząb może zwiększyć przepływ krwi w mózgu i poprawia funkcje umysłowe w pierwszych stadiach choroby Alzhei­mera i innych formach demencji. Może również hamować czynniki płytkowe krzepliwości, przez co zaleca się, by tych ziół unikały osoby stosujące środki rozrzedzające krew. By udokumentować występujący tu mechanizm działania, trzeba wykonać znacznie więcej badań.

Wiele osób z wyżu demograficznego stosuje te zioła, by poprawić swoją zdolność znajdowania kluczyków samochodowych. Często się okazuje, że ci ludzie są po prostu przepracowani i utrata pamięci jest drobna. Na tę popularną formę utraty pamięci miłorząb dwuklapo­wy zwykle nie działa. Zwyczajowo dzienna dawka to 120 do 240 mg zawierających 22 do 27 procent glikozydów flawonowych miłorzębu oraz 5 do 7 procent laktonów terpenowych.