Dziecko powinno być odpowiednio przygotowane do przejścia ze środowiska rodzinnego do grupy społecznej środowiska szkolnego
W domu stanowi ono często główny ośrodek zainteresowania, szczególnie gdy jest jedynakiem. W klasie staje się jednym z wielu i nie zawsze potrafi się dostosować do nowej sytuacji. Męczy je i nuży dyscyplina szkolna, pewna monotonia dnia szkolnego, brak ruchu długie siedzenie w ławce szkolnej. W tym okresie mogą powstawać u dziecka stany nerwicowe i konflikty, krnąbrność, a czasami bojaźliwość i nieporadność. Stosowanie właściwych metod wychowawczych przy ścisłej współpracy rodziców i nauczycieli, obserwacja i fachowa kontrola zdrowia fizycznego i psychicznego dziecka, pomoc w nauce, jeśli zachodzi tego potrzeba, uwzględnianie potrzeb materialnych w zakresie spełnienia obowiązku szkolnego, ułatwianie uczestnictwa w pracach kulturalno-oświatowych oraz w uprawianiu ćwiczeń fizycznych to najważniejsze czynniki, które działają na prawidłowy rozwój pełnej osobowości dziecka w młodszym wieku szkolnym.